நீண்டநாள் கனவு நிறைவேறியது!!!

ஆடாத ஆட்டமெல்லாம் போட்டா....மண்ணுக்குள்ளே....என்ன சொல்லவர்ரேன்னு புரியலையா, இருங்க இருங்க வத்துட்டோம்ல...

என்ன கனவு, என்ன நடந்தது! யாரும் அடிக்க வரமாட்டேன்னு உத்திரவாதம் கொடுத்தா சொல்றேன்! என் இனிய தமிழ் மக்கள் அப்படியெல்லாம் செய்யமாட்டீர்கள் என்ற நம்பிக்கையில் இதோ......நடந்த கதை....

நேற்று மாலை சுமார் 7 மணி இருக்கும் வீட்டிற்கு கிளம்புவதற்கு முன் அலுவலக டாய்லட்டுக்கு போயிருந்தேன், ஏன் என்றெல்லாம் கேனத்தனமாக கேட்க மாட்டீர்கள் தெரியும். திடீர் என்று, தலை சுற்றியது மயக்கம் வந்தது, என்னடா இது இதுவரை நிகழாத ஒன்று நம் உடம்புக்கு வந்துவிட்டதே என்ற பதட்டத்தில் அலுவலகத்துக்குள் நுழைந்தேன். உள்ளே சென்றதும், அங்கிருந்த என் மேலாளார் என்னிடம் ஓடிவந்து என்ன பிரேம்..ஏதாவது உனக்கு உணரமுடிகிறதா என்று கேட்டபிறகுதான் உண்மை புரியவந்தது. ஆட்டம் வந்தது நமக்கல்ல நம்ம கட்டிடத்திற்கே என்று, உடனே அங்கே வந்த என் பாஸ் எல்லோரும் கீழே செல்லுங்கள் என்று சொன்னதுதான் என் காதில் விழுந்தது, திரும்பிகூட பார்க்கவில்லை, படிக்கட்டு இருக்கும் பகுதிக்கு விரைந்தேன்....

எங்கள் அலுவலகம் இருப்பதோ 25 மாடி, என்ன செய்வது இறங்கினால் உயிர் பிழைக்க வாய்ப்பு இருக்கிறது என்று தெரிந்திருந்ததால்,எத்தனை மாடியாக இருந்தால் என்ன....சரசரவென்று இறங்கத்தொடங்கினேன்...அங்கே பார்த்தால் எனக்கு முன் பலபேர் அவசரம் அவசரமாக இறங்கிகொண்டிருந்தனர். ஒரு பக்கம் பதட்டம், ஒரு பக்கம் இன்றோடு வாழ்க்கை முடிந்துவிடுமோ என்ற பயம், இதையும் மீறி...போனால் போகட்டும் போடா...என்ற துனிவோடு தடதடவென்று இறங்கினேன். சில நொடிகளுக்கு பிறகு பார்த்தால் 17 மாடியில்தான் இருந்தேன். ஆஹா...இப்படி இறங்கினால் வேலைக்கு ஆகாது என்று...விட்டேன் ஓட்டம், சும்மா 4 படி இறங்குவது 7 படி தாண்டுவது இப்படியாக மிச்சம் இருந்த 17 மாடியையும் சுமார் 70 நொடிகளில் இறங்கியிருக்கிறேன் என்றால் பாருங்கள். நான் இறங்கி 4 நிமிடம் கழித்துதான் என் அலுவலக நண்பர்கள் வந்து சேர்ந்தார்கள். கீழே வந்தால் எல்லோரும் அங்கேதான் நிற்கிறார்கள்.

இந்த சூழ்நிலையிலும் நம்ம வாய் சும்மா இருக்கவில்லை... படிக்கட்டில் இறங்கும்போதே, அங்கே ஓடிவந்து கொண்டிருந்தவர்களிடம் பயப்படத் தேவையில்லை.. ஒன்றும் ஆகாது, இது நம் உடம்புக்கு ஒரு பயிற்சிதான் எனவே கவலைப்படாமல் இறங்கிவாருங்கள் என்று ஆறுதலகா பேசிக்கொண்டே வந்தேன்...கீழே வந்தால் எல்லோரும் கட்டிடத்திற்கு கீழேயே கூட்டமாக நின்றார்கள். உடனே ஒரு சத்தம் போட்டேன்...ஏன் எல்லோரும் கீழே வந்தீர்கள்! நீங்கள் இப்படி நிற்பதற்கு பதில் மேலேயே இருந்தால் பாதுகாப்புதான் என்று சொல்லிவிட்டு அதற்கான காரணத்தையும் சொன்னேன்! நம் கட்டிடம் முழுவதும் கண்ணாடியால் முடப்பட்டிருக்கிறது. கட்டிடம் அதிரும்போது அந்த கண்ணாடி பேனல்கள் கீழே விழ வாய்பிருக்கிறது அப்படி விழுந்தால் நினைத்துப்பாருங்கள். எனவே அனைவரும் கட்டிடத்தின் எல்லையை விட்டு தள்ளி நில்லுங்கள் என்று ஒரு சத்தம்போட்டேன்.. அதற்கு பிறகு அங்கிருந்தவர்கள் நகரத் தொடங்கினார்கள்! வாழ்க்கையில் முதல் முறையாக நில அதிர்வை சந்தித்திருந்தாலும் வந்தால் எப்படி நடக்கவேண்டும் என்பதை அறிந்திருந்ததால் மற்றவர்களுக்கும் எடுத்துச் சொல்லி பாதுகாத்த சந்தோஷம் மனதில்!

பிறந்ததிலிருந்து நிலநடுக்கத்தை உணரவில்லையே என்ற கேவலமான ஏக்கம் இருந்தது அதுவும் அன்று நிறைவேறிவிட்டது. ஆனால் வாழ்க்கையில் இதுபோன்ற சம்பவம் நிகழக்கூடாது என்று இறைவனை வேண்டிக்கொள்கிறேன். படிக்கட்டில் இறங்கிவரும் போது எத்தனை வயதானவர்கள் மற்றும் பெண்மனிகள் அழுவதைப் பார்தேன் தெரியுமா... இறைவா இதுபோன்ற கஷ்டத்தை இனியொருமுறை அவர்களுக்கு தந்துவிடாதே என்று இறைவனிடம் இன்னொருமுறையும் வேண்டிக்கொள்கிறேன்!

எல்லோருமே ஒருமுறை இறைவனிடம் இப்புவியை இயற்கை பேரழிவுகளிடமிருந்து காக்குமாறு வேண்டிக்கொள்ளுங்கள் தயவுசெய்து! மிக்க நன்றி! விளையாட்டாக நான் போட்டுள்ள தலைப்புக்கு மன்னிக்கவும்! இறைவா எல்லா உயிர்களுக்கும் என்றுமே நிம்மதியை தாருமையா! நன்றி!